DUBIA

Siento'l so escuru pulsu, 

Impuru, maliciosu, insulsu, 

Aburuyando los mios pruyimientos, 

Los mios deseyos, 

Dientru la mio cabeza, 

Removiendo'l puzzle pieza a pieza.

Certidumes que vuelvense duldes, 

Y yá nun sabes,

¡Dicotomíes absurdes!

 Si nel mio mundu cabes.

Respiru fondu, ¡De sópitu tomo aliendu!, 

Agora siento la to esencia no fonderu, 

Esquitando al traviés de milenta formes créyase un sentimientu.

La nueche tórnase día, 

Flúi en mí l'allegría, 

Nel mio espíritu afonda gran paz y serenidá, 

¡Veo con claridá!, 

Y tocáu por Cupido,

 Nun voi ser estúpido, 

pol amor dexareme llevar

pa, una vegada más... volvete amar.

Fernán Morán.

QUERER

Quierote tantu porque:

Allúmesme col to oyar, 

Allégresme cola to sorrisa, 

Asélesme coles tos pallabres, 

Reconfórtesme colos tos afalagos.

Yes la persona qu'entiéndeme, 

La chispa qu'enciéndeme,

Yes el mio aliendu, 

El mio sustentu…

Por toes estes coses, 

Ya munches más, 

A ti, mio querida esposa, 

Amote más y más.

Fernán Morán

VISIÓN

Delles vegaes,

emperu que munches vegaes,

necesito meteme fondero,

na borrina celta asturiano,

pa dame cunta les coses,

que nun son blanques

o prietes...

qu'hai milenta variedaes

de grises.

Fernán Morán

MONTAÑA ASTUR

Ensame de sensaciones, 

Atropense nos mios sentíos, 

Noto la to fuercia, la to imperecedera solemnidá, 

Sieglos d'Hestoria acoyíos nel to banduyu.

Golores qu'envolubrenme, 

Afalagos qu'arrodienme, 

Noto l'aire al mio alredor, 

Ya'l masaxe de la to piel nos mios pies.

Alzo la vista y veote, 

Alta, maxestosa, indomable, 

Sigues irguida onde otros cayeron, 

Asina yes tu, única, imperecedera.

Amiga de mio, gran dadora Vida, 

Que susténtesnos y cúriesnos, 

Ensin pidir daqué más que respetu, 

Asina yes tu Montaña Ástur, 

Y asina sientote.

Fernán Morán

LA TO ALCORDANZA N'ALLOÑANZA

Música celestial

Oyo'l repiqueteu inconstante de les 

Pingarates d'augüa nel cristal,

Los sentíos sáfense per un intre, 

Ya la mio alma esnala ta la mio virxe vestal.

¡Distancia salvao!, 

Atopo cola mio amada, 

Nun ye namái físicu, ye tamién etéreo,

Por un intre amóriome.

¡Cuántu amor, cuánta felicidá!, 

Remémbrame la to alcordanza... 

D'algún día, mio amor, 

vamos salir d'esti infiernu.

Fernán Morán.

MIO AMOR

MIO AMOR

Quiérote, 

Nun sé como aprucisti, 

Emperu tas equí.

L.léguesme, 

Tas equí, 

Sientote, 

Caltengote nel pensamientu.

El mio tiempu escarez de sentíu, 

Cuando toi al to llau.

Necesítote tantu, 

Que quiero glayalo,

Que tol mundiu entérese.

Que cuando toi contigo, 

Tou detiense,

Namái tas tú.

Amor mio, 

Nun me faltes nunca, 

Porque si fáltesme tú...

Nun voi saber vivir.

Fernán Morán.

INTRES

Besu a besu, 

Afalagu a afalagu,

Apurro la mio alma, 

Busco'l mio abellugu, 

L'acomodu la mio alma, 

La sonata los mios sentimientos.

Sonata d'una melodía prohibía, 

Na que los sentimientos florien, 

Onde l'alma flúi viva,

Ya'l mio Ente'l dolor esquiva.

Momentos d'euforia xixilante, 

Felicidá d'un solu intre, 

El coral bombia, 

Y siéntese la marea.

Coses, xestos y rises, que vienen y van, 

Qu'unvíenme a situaciones seles, 

Nes que la vida paez un mecenes, 

Que non t'esixe, sinón que te dá.

Fernán Morán.

Güei ye mio primer díi comu blogueru, nun sé comu sedrá esta esperiencia, el tiempu dirá poniendo les coses nel so sitiu.

Salú a toles persones a las que-yos puea interesar lo qu'espublizo n'esti blog personal... ya les que non tamién!

Salú.